| bednic | |
| bednič | m dem. od beden; isto što bedńič. Prodal sem… jeden stari zelni bednič [za] rf. 15. VDA 9–10, 93. |
| bedńic | |
| bedńič | m (pl. G bedńičev) dem. od bedeń; badnjić; usp. bednic, bednič, bedniček, bedńič, bedńiček. Z kupicami malemi [ne] piemo, neg z celih piani bedńičev žeremo. Jurj 120. |