m (sg. N nositel, D -u, pl. A -e) usp. nosac, nosec1, nositeļ, nošec.
1. onaj koji što nosi u rukama ili na sebi, nositelj. B (s. v. alifer, armifer, arundifer, daduchus, lator, portitor; nosec, vodar), J (s. v. caducifer, lator, penator). Ima Ježuš sada vnoge kraļevstva svojega nebeskoga ļubitele, ali redke križa svojega nositele. Kempiš 79.
2. onaj kojemu je zanimanje prenošenje tereta, nosač; usp. argatin, baštah. B (s. v. bajulator, bajulus).
3. u svezama paske ~ isto što zvrhupazitel. B (s. v. superintendens); skrbi ~ isto što skrbitel. B (s. v. procurator … preskerbitel … skerbi nositel … skerbitel … nastojnik).
