adj. (sg. NV m. pervoroğeni, përvoroğen, pervoroğen, n. pervoroğeno, prvoroğeno, f. pervoroğena, GA m. -oga, D -omu, pl. N f. -e, G m. -eh, A m. -e, I -emi) usp. najprvoroğen, prvorojen, prvič roğen s. v. roditi
1. koji je prvi rođen. B (s. v. antegenitus … përvoroğen … përvorojen, primaevus … pervodobni … pervoroğeni, primigenius … pervoroğeni … pervorojenoga sina pravice; pervoroğeni … pervoroğenoga sina pravice), J (s. v. primogenitus … najpervoroğen … pervoroğen), X (s. v. gigno … primigenius … pervoroğeni). [Ježuš] se pervoroğeni brat zove [kerščenikom]. Vram post B, 228. Gda bi sini tvoji i kčere bili jeli i pili vino v hiže brata svojega pervoroğenoga, naglo je jaki veter navalil iz strane puščine. Habd ad 127. Pervoroğeno detce muška spola Bogu da se. Citara 357. fig. Krištuša na križu pervoroğeni arhangele rajski, moli za nas. Mul hr 368.
2. u svezama prvoroğena kči v. kči; prvoroğeni sin v. sin.
3. u im. službi
a. (sg. n.)prvoroğeno dijete koje je rođeno prvo u obitelji. Nesu vudreni smertjum ni betegom od angela zatornika koji je Egiptomcom vsako prvoroğeno od človeka do vsake marhe ubijal. Bel prop 85.
b. (pl. m.)prvoroğeni oni koji su prvi rođeni. [Angel] naj zapiše tvoje ime [Bonifaciuš] z pervoroğenemi. Krist žit I, 52.
